سرعت گیرها؛ سندروم نوظهور جاده های مازندران!

سوابق نشان می دهد حدود یک قرن است که از سرعت گیرها برای کاهش سرعت خودروها در جاده ها استفاده می شود و این موضوع منحصر به کشوری خاص نیست. حتی کشورهای توسعه یافته نیز از سرعت گیرها برای این منظور بهره گرفته اند؛ در انگلستان از سرعت گیرها به عنوان sleeping policeman یاد می شود و به این معناست که یک سرعت گیر مانند حضور یک پلیس درحال خواب می تواند سبب کاهش سرعت خودروهای عبوری شود.

اما وجود سرعت گیرها برای خودروهایی نظیر آمبولانس و آتشنشانی که نیاز به حضور به موقع در محل حوادث دارند یک چالش محسوب می شود؛ البته در کشورهایی که خودروهای امدادی، استاندارد متفاوتی با خودروهای سواری دارند، فاصله های دقیقی در سرعت گیرها وجود دارد که با فاصله محور چرخ های آمبولانس تطبیق دارد و رانندگان مجرب خودروهای امدادی می توانند از این فاصله ها بدون کاهش شتاب عبور کنند.

سرعت گیرها یا آرام سازها اشکال مختلفی دارند و از مدل های مختلف پلاستیکی تا انواع بتنی و آسفالته تنوع دارند اما در کشورمان عمدتا با آسفالت ایجاد می شوند که عموما بدون استاندارد هستند و موجب کاهش ایمنی کاربران جاده ای می شوند.

وجود سرعت گیرها در خیابان ها و جاده ها اکنون نوعی راهکار برای جلوگیری از تصادفات شناخته می شود و شورای ترافیک شهرستان ها در جهت کنترل سرعت خودروها اقدام به ایجاد سرعت گیر و آرام ساز می کنند. اما آیا این تنها راه حل ممکن است؟

یوسف نوری، استاندار مازندران در جلسه شورای ترافیک استان در اولین روز مهرماه امسال با اشاره به وجود سرعت گیرهای غیرمجاز در مازندران و تعداد بالای سرعت گیرها در جاده های استان گفت: در صورت احساس نیاز به وجود سرعت گیرها استانداردسازی آنها الزامی است.

نوری با تاکید بر اینکه در این زمینه باید ملاحظاتی برای خودروهای امدادی در نظر گرفته شود و در صورت نیاز بر وجود سرعت گیرها، در شورای ترافیک استان و شهرستان تصمیم گیری و در نهایت با رعایت استانداردها نصب شود، گفت: طی ماه های اخیر 45 سرعت گیر جمع آوری و حذف و 141 سرعت گیر استاندارسازی شد اما انتظار داریم در این زمینه فرهنگ سازی مناسبی صورت گیرد.

اما کارشناسان ترافیک و حمل ونقل شهری بر این باورند که سرعت گیرها باید در محل هایی نصب یا ایجاد شوند که دیگر هیچ راهی جز پیدایش سرعت گیر وجود نداشته باشد؛ در حقیقت اگر در مکانی نتوان با علائم و هشدارهای راهنمایی و رانندگی و یا بکارگیری از سامانه های نظارتی، سرعت خودروها را کاهش داد، وجود سرعتگیر بلامانع است و در غیر این صورت نباید سرعت گیر نصب یا ایجاد شود.

یک شهروند تنکابنی با ابراز گلایه از این موضوع می گوید: ایجاد سرعت گیرهای غیراستاندارد در جاده های شهری و روستایی در حقیقت اذیت و آزار مسئولان برای مردم است چراکه نه تنها باعث بروز خسارت به خودروهای مردم شده بلکه آسیب هایی به افراد نیز وارد می کند.

شهاب شهردمی در گفت وگو با ایسنا تصریح کرد: در برخی مسیرها هنگام رفت، اثری از سرعت گیر نیست اما در مسیر بازگشت ناگهان سرعت گیر خلق می شود و جالب اینجاست که تا چندین خودرو و فرد آسیب جدی نبینند، مسئولان به دنبال استانداردسازی و حتی رنگ آمیزی سرعتگیر جدید نخواهند بود.

وی افزود: مسئولان بجای نصب دوربین و بکارگیری از راهور در خیابان ها برای کنترل تردد و سرعت، بلافاصله راحت ترین و مضرترین راهکار را در وهله اول انتخاب کرده و ناگهان اقدام به ساخت یک سرعت گیر با آسفالت و بدون استاندارد می کنند.

شهردمی با بیان اینکه این اقدام مسئولان نوعی پاک کردن صورت مسئله است، گفت: اگر نیمی از مخارج ایجاد سرعت گیرها در کشور برای فرهنگ سازی جامعه در زمینه راهنمایی و رانندگی، تردد و عبور و مرور خودروها و یا نصب سامانه ها کنترل ترافیکی هزینه شده بود اکنون نیازی به ساخت و ایجاد سرعت گیر نبود.

در بین شهروندان البته هستند کسانی که با سرعت گیر موافقند؛ والدین دانش آموزان در این دسته قرار می گیرند و بر این باورند باید قبل و بعد از مدرسه در خیابان ها حتما سرعت گیر وجود داشته باشد.

یکی از والدین در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: متاسفانه رانندگان در هنگام تردد از مقابل مدارس سرعت قانونی را رعایت نمیکنند و از آنجا که به هنگام تعطیلی مدارس، دو سمت خیابان مجاور مدرسه مملو از دانش اموز می شود لذا باید در هر دوسمت برای خودروها سرعت گیر قار داشته باشد تا رانندگان با کمترین سرعت ممکن از مقابل مدارس عبور کنند.

اما یک کارشناس ترافیک و امور شهری معتقد است: حضور دائمی پلیس راهنمایی و رانندگی در مقابل مدارس الزامی است و باید با در دست داشتن علائم هشداردهنده نظم و ترتیب عبور و مرور در این محل خاص از سوی راهور برقرار شود.

سید کریم مهری در گفت وگو با ایسنا با اشاره به کمبود نیرو در بدنه پلیس راهنمایی و رانندگی، خاطرنشان کرد: با وجود کمبود نیروها اما لازم است فرد یا افرادی از یگان راهور با حضور مستمر در مقابل مدارس آرامش تردد در این مکان را برای دانش آموزان و والدین فرآهم کنند تا خانواده ها نگرانی از این بابت نداشته باشند.

مهری با اشاره به تصادفات مکرر در مقابل مدارس و گذرگاه های مملو از دانش آموز در معابر شهری و روستایی، گفت: اگر سامانه های نظارتی و نیز یگان پلیس به تعداد کافی باشد هرگز اتفاقاتی از این دست رخ نخواهد داد.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر لزوم ایجاد سرعت گیر برای کاهش سرعت خودروها و تصادفات، تصریح کرد: در برخی مناطق حساس و حیاتی مثلا ایستگاه های مرزی برای کنترل انتظامی خودروهای عبوری الزامی است اما در معابر شهری و روستایی، اولویت با علائم راهنمایی و سامانه های نظارتی است چراکه خیابان های ما برای تردد همزمان خوروهای امدادی و عمومی و شخصی است و وجود سرعتگیر سبب اختلال در کمک رسانی خودروهایی نظیر آمبولانس و آتش نشانی می شود.

این کارشناس امور شهری و ترافیکی افزود: سرعت گیرها در بسیاری موارد باعث بروز تصادفات و حتی منحرف شدن خودروها و موتورسیکلت ها شده اند و این تصور که وجود آنها مانع تصادف خواهد شد باوری اشتباه است.

به گزارش ایسنا، سرعت گیرها به دلیل مجبور کردن رانندگان به ترمزهای ناگهانی و امکان برخورد اتومبیل پشتی، در برخی مواقع معابر را برای اتومبیل ها بیشتر خطرناک می کنند تا ایمن و به دلیل نامناسب بودن باعث ایجاد خسارت در وسایل نقلیه می شوند. همچنین سبب تاخیر در خدمات دهی وسایل نقلیه اورژانسی نظیر آمبولانس، آتش نشانی یا پلیس شده و از سوی دیگر وجود سرعت گیر غیراستاندارد خطر جدی برای راکبین موتورسیکلت و دوچرخه را به همراه دارد. بنابر نظر کارشناسان محیط زیست نیز، کم کردن سرعت وسیله نقلیه و شتابگیری مجدد آن علاوه بر بالا بردن مصرف سوخت و آلودگی صوتی، افزایش میزان ذرات آزبست ناشی از ترمزهای وسایل نقلیه را در محدوده پیرامون محل ترمز ایجاد می کند.

انتهای پیام